Een kilometer of 2 achter mijn huis ligt mijn plekje. Op een vrije vrijdag loop ik

er graag even naar toe samen met Max. Onder een boom, op een boomstronk ga

ik dan even zitten en probeer alles uit te zetten. Zo verplaats ik me naar het centrum

van mijn universum voor een paar minuten. Als ik opsta huppelt Max voor me uit en

gaan weer terug naar onze eigen wereld.

                                          In dit geliefde landschap
                                          wil ik leven.
                                          De grond zal ik kussen,
                                          de planten strelen.
                                          Het neemt me in zich op;
                                          ik ben een onderdeel.

 

 

_______________________________________________________________

Bron: © Dichter, Nieuwe Blogvriend, Schrijver & Fotograaf - 2008: Vanes Blog